Θα ξεκινήσω ξετυλίγοντας το νήμα του θέματος, με κάποιες πολυσυζητημένες παραδοχές. Όχι κάτι καινοτόμο. Πράγματα που συζητούμε ή σκεφτόμαστε καθημερινά…
Π α ρ α δ ο χ ή π ρ ώ τ η. Ως γονείς πλέον δεν έχουμε… Δεν έχουμε αρκετό χρόνο, δεν έχουμε μία μόνο πηγή γνώσης, δεν έχουμε τις ειδικευμένες γνώσεις που απαιτούνται για να προσεγγίσουμε τους νέους, τις περισσότερες φορές δεν έχουμε διάθεση… Δεν είχαμε τηλεόραση όταν γεννηθήκαμε.
Π α ρ α δ ο χ ή δ ε ύ τ ε ρ η. Τα παιδιά μας αλλάζουν γρήγορα συνήθειες… Διαθέτουν πολλαπλές πηγές ενημέρωσης, διαθέτουν πολλαπλά μέσα επικοινωνίας, μαθαίνουν γρηγορότερα. Γεννήθηκαν με το τηλεκοντρόλ στο κομοδίνο του μπαμπά ή της μαμάς, και ως κυρίαρχη παιδική ανάμνηση έχουν την εικόνα ενός από τους δύο (στην καλύτερη περίπτωση), να δουλεύει ή και να ξεκουράζεται πίσω από την οθόνη του υπολογιστή…
Π α ρ α δ ο χ ή τ ρ ί τ η. Ο ρόλος του σχολείου αλλάζει… Δε υφίστανται πλέον τα όρια της αίθουσας. Μέσα από μαθητοκεντρικά εκπαιδευτικά μοντέλα, αναπτύσσεται μια «κουλτούρα» πειραματισμού και καινοτομίας, που μετατοπίζει την εκπαιδευτική διαδικασία από την παθητική καλλιέργεια της γνώσης στη συνεργατική μάθηση, την κοινωνική ενσωμάτωση και την ανάπτυξη ανώτερων ικανοτήτων (αυτορρύθμιση, κριτική ικανότητα, ανάπτυξη της σκέψης).
Π α ρ α δ ο χ ή Τ έ τ α ρ τ η. Οι ρυθμοί της ζωής είναι γρηγορότεροι για όλους… Η ανασφάλεια και το άγχος που πηγάζει από αυτή αγγίζει τους υψηλότερους δείκτες, κάθε τρία χρόνια η γνώση ανανεώνεται, ζούμε στην ψηφιακή εποχή, οι Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών «ήρθαν για να μείνουν» βρίσκοντας εφαρμογή σχεδόν σε κάθε τομέα της ζωής μας…
Με βάση τις παραπάνω παραδοχές ο γονιός καλείται να προσαρμοστεί ώστε να συνεχίσει να είναι κοντά στο παιδί του, να συνεχίσει να το εμπνέει, να συνεχίσει να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις που πηγάζουν από το συνθετότερο ίσως ρόλο του, ως ανθρώπινη ύπαρξη.
Συνέχεια →
38.040214
23.819480
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...