Το μέλλον είναι το ψηφιακό βιβλίο; Συζήτηση στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Χρήσιμη και αληθινή η συνομιλία με τον Πρόεδρο του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού για το ψηφιακό σχολείο και τον ρόλο του ψηφιακού (διαδραστκού – πολυμεσιμού – πολυτροπικού …θα συμπληρώσω) βιβλίου.

Ακούστηκαν αρκετά θετικά, αλλά θεωρώ υποχρέωση να καταγράψω εδώ το κάτω μέρος του παγόβουνου. Έτσι απλά χωρίς πολλά φτιασίδια στο λόγο, αλλά εστιάζοντας κυρίως στο έργο των πολλών… 

Όραμα και έργο και μεγάλη προσπάθεια από πολλούς…

…Κι από την άλλη, λόγια  – λόγια – λόγια… Ανούσια λόγια, από ανθρώπους (πολύ λίγους και «λίγους») που δεν μπορούν να αξιοποιήσουν «εργαλεία» δημιουργίας ή ακόμη και να σκεφτούν κάτι δημιουργικό, ευφάνταστο, όμορφο… παρά μόνο συγκεντρώνουν δουλειές άλλων, για να τις μοιράσουν ξανά (;!) Πού (;!) Με ποιο σκοπό (;!). Οι λίγοι και «λίγοι» που δεν ξέρουν πώς (και τι – και γιατί) γίνεται. [Σίγουρα παίζει το ρόλο του …και το ποιους και πόσο καιρό μπορούν να ξεγελούν]…

Ευτυχώς οι πολλοί και σημαντικοί και με άποψη, επικροτούν το έργο, επιβραβεύουν και βραβεύουν την προσπάθεια, υιοθετούν τη μεθοδολογία της πρότασης. Το προσεγγίζουν με ήθος, με αγάπη, με αναγνώριση στον κόπο. Σέβονται το αποτέλεσμα ως εργαλείο, ως καινοτομία. Το αξιοποιούν. Θέλουν να δημιουργήσουν ή/και να συμβάλουν στη δημιουργία υλικού με έργο και χωρίς πολλά λόγια…

_____________

Η ψηφιοποίηση και ιδιαίτερα ο εμπλουτισμός των ψηφιοποιημένων βιβλίων που απευθύνονται σε Μαθητές/τριες, Εκπαιδευτικούς και Γονείς, δεν είναι μικρή υπόθεση.

Αν θέλεις να πετύχουν το σκοπό που έχει τεθεί εξ αρχής: Τη δημιουργία πολλαπλών αναπαραστάσεων, την ευχρηστία, την συγκέντρωση του υλικού, την προσβασιμότητα, την προώθηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας μέσω σύγχρονων μεθοδολογιών και αντιλήψεων, χρειάζεται κατάθεση ψυχής…

Θέλει όραμα και θέλει στόχο. Στόχο καλό, στόχο που βοηθά πολλούς, στόχο που δεν εξυπηρετεί μόνο λόγια και άκυρες διαθέσεις …των εκτός της εκπαιδευτικής διαδικασίας αναρριχητικών η/και αρπακτικών.

Θέλει γνώσεις για το αντικείμενο που θα εμπλουτίσεις, γνώση του τρόπου που θα ψάξεις, γνώση των βιβλιοθηκών που θα ανατρέξεις, γνώση του τρόπου προσαρμογής του υλικού, …και τόσα άλλα.

Θέλει δεξιότητες για την επιλογή και την αξιοποίηση του/των εργαλείου/ων…

Θέλει αξίες που θα βοηθήσουν ώστε το αποτέλεσμα να είναι κοντά σ’ αυτό που ζητά η εκπαιδευτική κοινότητα, προσεγγίζοντας με σεβασμό το περιεχόμενο και το έργο γενικότερα…

Θέλει ενσυναίσθηση. Να (μπορείς να) μπαίνεις στα παπούτσια του άλλου και να βλέπεις αυτό που θέλει να δει…

Θέλει πάνω απ’ όλα μεράκι και αγάπη και πάθος γι’ αυτό που κάνεις.  Και αυτό πάντα θα κάνει τη διαφορά…

…Και τότε πετυχαίνει ουσιαστικά.

Εβδομήντα πέντε και πλέον ψηφιοποιημένα εμπλουτισμένα – διαδραστικά – πολυτροπικά βιβλία σε λίγα καλοκαίρια, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν μικρή προσπάθεια για πολλούς ανθρώπους που ασχολούνται σοβαρά, με ήθος και χωρίς δεύτερες σκέψεις, για την ευρύτερη έννοια της εκπαίδευσης των παιδιών μας.

Μεγάλη προσπάθεια πολλών για ένα μεγάλο έργο, που άνοιξε και ανοίγει ορίζοντες…

Προσπάθεια και αποδοχή …που σε κάνουν να σκέφτεσαι ότι ακόμη είσαι στην αρχή…

[ΒΟ 2021]

Γινόμαστε ένα με το κινητό μας τηλέφωνο;

Βασίλης Οικονόμου

Κολλημένοι με το κινητό μας;

Από το στούντιο…

Δυστυχώς ή ευτυχώς για κάποιους αρκετοί πλέον άνθρωποι έχουμε ταυτίσει τη ζωή μας με το κινητό μας τηλέφωνο. Χωρίς αυτό, αισθανόμαστε ανασφαλείς. Δεν θυμόμαστε αριθμούς τηλεφώνων, δεν μπορούμε να βρούμε διευθύνσεις, να φλερτάρουμε, να ενημερωθούμε. Θα έλεγε κανείς ότι έχει γίνει προέκταση του εγκεφάλου μας. Πότε αυτή η σχέση αρχίζει να γίνεται προβληματική αλλά και ανησυχητική για την υγεία μας; Καλεσμένοι στην εκπομπή Η ΖΩΗ ΜΟΥ, Η ΥΓΕΙΑ ΜΟΥ με τον  Μιχάλη Κεφαλογιάννη συζητούν ένα φλέγον ζήτημα οι:

• Άρτεμις Τσίτσικα, Επίκουρος καθηγήτρια εφηβικής ιατρικής.
• Βασίλης Οικονόμου, Ειδικός στην αξιοποίηση της τεχνολογίας στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Η χρήση του υπολογιστή δεν είναι μέσο επιβράβευσης ή τιμωρίας

[WIND: …Την λεπτή ισορροπία μεταξύ του ελέγχου και της προστασίας με τα όρια που πρέπει να τίθενται στα παιδιά καλούνται να βρουν οι γονείς και στο Διαδίκτυο, σύμφωνα με τον κ. Βασίλη Οικονόμου, υπεύθυνο Συστημάτων Πληροφορικής στα Εκπαιδευτήρια Δούκα. Όρια που δεν θα είναι υπερβολικά ώστε να μην καταπιέζουν τα παιδιά, αλλά θα τα κατευθύνουν και θα δείχνουν ενδιαφέρον, αναφέρει ο ίδιος στην συνέντευξη που παραχώρησε στο Kids@Safety, ενώ «αποκαλύπτει» γιατί το Internet και οι νέες τεχνολογίες προκαλούν… κόλλημα σε μικρούς και μεγάλους.

Γιατί το Internet είναι τόσο θελκτικό για τα παιδιά έναντι άλλων δραστηριοτήτων; 

Τα παιδιά μας βρίσκονται μπροστά σε ένα κόσμο που θέλουν να εξερευνήσουν και αναζητούν συνεχώς τρόπους να το κάνουν. To Διαδίκτυο παρέχει ένα εύχρηστο εργαλείο με το οποίο πλοηγούνται αναζητώντας και ανακαλύπτουν χωρίς μεγάλη προσπάθεια πολλές προτάσεις για το ίδιο θέμα.

Μεγαλώνουν έχοντας πρόσβαση σε «εικονικούς χώρους» και σε «εικονικές κοινότητες», όπου παύουν να υφίστανται οι κοινωνικές και πολιτιστικές διαχωριστικές γραμμές του πραγματικού κόσμου, που τα παραδοσιακά μέσα επικοινωνίας αδυνατούν να ξεπεράσουν εύκολα. Η αμεσότητα της αμφίδρομης επικοινωνίας με ανθρώπους σε όλα τα μέρη του κόσμου, με κοινά ή και παρόμοια ενδιαφέροντα, είναι ένα σημαντικό στοιχείο προτίμησης. Η αίσθηση του πολίτη του κόσμου, που πληροφορείται και πληροφορεί, που ανταλλάσσει απόψεις μέσω ενός συμμετοχικού και λιγότερο ελεγχομένου δίαυλου επικοινωνίας, με δυνατότητα πρόσβασης σε αποκεντρωμένο μεγάλο όγκο πληροφοριών και επιλογής από αυτόν, παρέχει μοναδική αυτοπεπoίθηση στον «εξερευνητή».

Σωστή ή λάθος η χρήση tablet στα σχολεία;

Άρθρο του Αθηναϊκού Πρακτορείου

Διαθεματική εργασία στο θέατρο των Εκπαιδευτηρίων Δούκα

Πριν από τρεις ημέρες οι καθηγητές Πληροφορικής εξέδωσαν μία ανακοίνωση για να υπερασπιστούν τη χρήση των νέων τεχνολογιών στην εκπαιδευτική διαδικασία. Αφορμή ήταν ένα παλαιότερο άρθρο του επικεφαλής του τομέα Παιδείας του ΟΟΣΑ στην ηλεκτρονική έκδοση του BBC.

Στην παρέμβασή του ο κ. Αντρέας Σλέιτσερ υποστήριζε ότι η χρήση τάμπλετς και ηλεκτρονικών υπολογιστών στην τάξη όχι μόνο δεν βοηθά, αλλά ενδέχεται να έχει αρνητική επίδραση στις επιδόσεις των μαθητών.

Το στέλεχος του ΟΟΣΑ κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα με βάση τη διεθνή μαθητική αξιολόγηση PISA του Οργανισμού, που γίνεται κάθε τρία χρόνια σε 15χρονους μαθητές. Ανάλογο είναι και το συμπέρασμα του Μπενεντέτο Βερτέκι, ενός από τους πιο γνωστούς παιδαγωγούς στην Ιταλία. Ο κ. Βερτέκι, καθηγητής Πειραματικής Εκπαίδευσης στο ιταλικό πανεπιστήμιο Roma 3, δήλωσε στον ιταλικό Τύπο ότι η εκτεταμένη χρήση υπολογιστών και διαδικτύου στο σχολείο δεν εξασφαλίζει καλύτερες επιδόσεις των μαθητών. Αντίθετα, διαπιστώνεται ότι η τεχνολογία συμβάλλει αρνητικά στην ικανότητα των παιδιών να γράφουν σωστά, να γράφουν ορθογραφημένα, αλλά ακόμη και να χρησιμοποιούν το ψαλίδι. Συνέπειες υπάρχουν και στην απομνημόνευση, αφού «η τεχνολογία οδηγεί τα παιδιά να σκέπτονται ότι μπορούν να βρουν την απάντηση έξω από τις αποθήκες μνήμης του εγκεφάλου τους».

Εννοιολικός χάρτης σε tablet.

Είναι, λοιπόν, το τάμπλετ στο εδώλιο του κατηγορουμένου; Και θα έπρεπε να εξοριστεί από τις σχολικές τάξεις πριν γίνει αναπόσπαστο μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όπως είναι σήμερα το βιβλίο, το τετράδιο, το μολύβι και ο χάρακας; Εκτός από την αρνητική απάντηση των καθηγητών Πληροφορικής, αρνητική είναι και η απάντηση που δίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Βασίλης Οικονόμου, υπεύθυνος Συστημάτων Πληροφορικής στα «Εκπαιδευτήρια Δούκα» και εμπνευστής του προγράμματος «Μαθαίνοντας με το iPad» με πλήθος δημοσιεύσεων και διακρίσεων διεθνώς.

«Αντί άλλης απάντησης θα σας πω τι μου είχε πει κάποτε ένας μαθητής: «Όταν μπαίνω στην αίθουσα για μάθημα, αισθάνομαι σα να μπαίνω σε αεροπλάνο. Εκεί μου ζητούν να κλείσω οποιαδήποτε ηλεκτρονική συσκευή έχω μαζί μου. Όσο διαρκεί το ταξίδι αισθάνομαι αποκομμένος από τον υπόλοιπο κόσμο«. Σε καμία περίπτωση, λοιπόν, δεν πρέπει να στερήσουμε αυτήν την επαφή με τον έξω κόσμο από τον μαθητή» υποστηρίζει ο κ. Οικονόμου.

«Αν επιχειρήσουμε να προσδώσουμε στην τεχνολογία τη θέση που της αναλογεί στην εκπαιδευτική διαδικασία, δηλαδή ως εργαλείο διερεύνησης και μάθησης και όχι ως πανάκεια ή ευκαιρία για ανούσια και επιδερμική διασκέδαση ή μέσο για άσκοπες πλοηγήσεις, τότε ίσως έχουμε μπροστά μας μία άλλη οπτική γωνία. Αντίθετα με την παραδοσιακή άποψη που θέλει κάθε τι ευχάριστο να αποσπά την προσοχή στην τάξη, το μυστικό των τεχνολογικών επιτευγμάτων είναι ότι δίνουν τη δυνατότητα στα παιδιά να μαθαίνουν χωρίς να καταλαβαίνουν ότι μαθαίνουν» προσθέτει ο ίδιος.

«Με τις Nέες Tεχνολογίες δημιουργούμε την επιθυμία για μάθηση…»

«Ο Μαθητικός Υπολογιστής και η μεθοδολογία 1:1 (ένας μαθητής με ένα προσωπικό υπολογιστή), εισήχθη στην εκπαιδευτική διαδικασία όχι μόνο για να την προσαρμόσει στις σύγχρονες απαιτήσεις, αλλά – γιατί όχι; – και για να αλλάξει κάποιες προσεγγίσεις, ‘εμπλέκοντας’ δημιουργικά όσο το δυνατόν περισσότερες από τις γνωστές μεθοδολογίες μάθησης. Έτσι, με την αξιοποίησή τους μεταβαίνουμε από αυστηρά δασκαλοκεντρικά μοντέλα, σε πιο ομαδοσυνεργατικά σχήματα.  Τελικά πετυχαίνουμε ένα σχολείο δημιουργικό, ευχάριστο, χαρούμενο και αποτελεσματικό για τους μαθητές όλων των βαθμίδων μας«, τονίζει ο… (συνέχεια στο EMEA.gr)