Πώς ξεκινά άραγε κανείς…

…το όμορφο ταξίδι του διαγωνισμού ρομποτικής;

Πρώτα μελετάς τους κανόνες. Ξανά και ξανά… Μέχρι να τους κάνεις «κτήμα» σου. Ενημερώνεσαι…

Μετά έρχεται η βασική σχεδίαση. Σχεδιάζεις τη μελλοντική σου κατασκευή… στο χαρτί. Προβλέπεις λειτουργικότητες, φαντάζεσαι… Προαιρετικά, μεταφέρεις το βασικό σχέδιο στον DigitalDesigner. Κατά την ψηφιακή σχεδίαση πλέον έχεις σημαντικές δυνατότητες όπως: Ιστορικότητα των κινήσεων, επιλογές διόρθωσης, σταδιακής προβολής, τρισδιάστατης απεικόνισης, και πολλά – πολλά άλλα…

Αμέσως μετά η κατασκευή. Μαθαίνεις να συνθέτεις παθητικά δομικά στοιχεία με τα χέρια σου. Σταδιακά εξελίσσονται… γίνονται μηχανισμοί σύνθετοι. Δοκιμάζεις, συνδυάζεις, αναθεωρείς, αλλάζεις… ξεκινάς από την αρχή με βάση κάποια νέα ιδέα αντιμετώπισης του θέματος. Βελτιώνεις, απορρίπτεις τα περιττά στοιχεία, απλοποιείς, ομορφαίνεις, «δυναμώνεις» την κατασκευή.

«Δίνεις ζωή». Φτάνεις στη συναρπαστική στιγμή του προγραμματισμού των κινήσεων της συσκευής… που με κόπο έχεις δημιουργήσει. Συνθέτεις συνδυάζοντας τις διαθέσιμες εντολές με τη μορφή ψηφίδων. Δοκιμάζεις τη λειτουργία τους και την επίδραση στην κατασκευή. Ελέγχεις τη συμπεριφορά της με βάση τη σύνθεση που έχεις αναπτύξει. Αυτοματοποιείς επαναλαμβανόμενες κινήσεις, απλοποιείς, σχολιάζεις για να θυμάσαι. Δοκιμάζεις ξανά, αλλάζεις, κάνεις λιγότερο «φλύαρο» τον κώδικα. Βελτιώνεις την κίνηση της κατασκευής. Την κάνεις ταχύτερη…

Και μετά κερδίζεις… Όχι απαραίτητα τον αγώνα… Κέρδισες σε γνώσεις, σε δεξιότητες, σε αξίες. Έχεις ήδη καταφέρει πολλά… Κουράστηκες, εκνευρίστηκες, συνεργάστηκες, έψαξες, βρήκες λύσεις, συνδύασες, έμαθες, μετέφερες γνώσεις και εμπειρίες, χάρηκες, συγκινήθηκες…

Στον Βαγγέλη, τον Πάνο, τον Σωτήρη, στην Δημητρία, στον Φίλιππο, στο Νικόλα, στη Μαρία-Ολυμπία, στην Ελένη – Παρασκευή, στο Χρήστο, στον Αντώνη, στη Χαρίκλεια, στην Κατερίνα, στον Ρήγα…