Ενδιαφέρον άρθρο στη New York Times, το οποίο δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστο…
Επειδή, πραγματικά, αρεσκόμεθα στην εκ του ασφαλούς κριτική των πάντων και στην έκφραση «τσιτάτων» που κυρίως ξεκινούν από την επιδερμίδα και προς τα έξω, έχω να πω τα εξής (και για το άρθρο και για τους κομιστές του…).
Όταν σου δοθεί η ευκαιρία να εμβαθύνεις σε κάτι, να πονέσεις γι΄αυτό, να …»ματώσεις»…, πολύ λίγα πράγματα μπορούν να σου στερήσουν τα επιχειρήματα που τεκμηριώνουν τις αγαθές προθέσεις του αγώνα σου…
Ο αρθρογράφος Nick Bilton έχει «δώσει μάχες» για την διείσδυση της τεχνολογίας … και είμαι πεπεισμένος ότι η οπτική του δεν είναι απολύτως αρνητική, όσο τουλάχιστον εκφράζονται από τις (χωρίς πηγές) αναδημοσιεύσεις του (π.χ. Koolnews).
Πάντα έλεγα (και όσο μεγαλώνω το πιστεύω ολοένα και περισσότερο), ότι η κουλτούρα «οικοδομείται» με περιορισμούς. Τα όρια είναι κάτι που τα (μικρά κυρίως – αλλά όχι μόνο) παιδιά αποζητούν με κάθε τρόπο. Κι όταν γίνουν δυνατά στον μικρό χώρο τους… τότε είναι έτοιμα (και κυρίως ωριμότερα) να τον διερυρύνουν, με λιγότερο κόστος για τα ίδια και τους γύρω τους. Πάντα έχω στο νου μου ότι η πειθαρχία μαθαίνεται …δεν επιβάλλεται… Πάντα έχω στο νου μου τον «αόρατο γονιό«…
Η ισορροπία είναι η απάντηση στον οποιονδήποτε πιστεύει ότι το ένα μέτρο είναι καλύτερο από το άλλο… «Μέτρον Άριστον»* (Κλεόβουλος – 6ος αι. π.χ.) είναι και η συμβολή μου στην εκκίνηση ενός τέτοιου διαλόγου…
Αυτό οφείλουμε να κάνουμε για τα παιδιά μας, αυτό έκανε και o Steven Paul Jobs ως πατέρας, αφήνοντας πίσω του οποιαδήποτε επαγγελματική διαστροφή… Δεν σταματά να διδάσκει αξίες ο άνθρωπος και μετά το θάνατό του… για ορισμένους «όψιμους» σχολιαστές των κατά καιρούς λεγόμενών του…
Και κάτι ακόμα που έχω πολλές φορές σκεφτεί και πει… Δεν είναι μοναδική ευκαιρία τα παιδιά να μάθουν τα όρια αυτά, την ένταση, τη συχνότητα αλλά και τον χρήσιμο τρόπο αξιοποίησης της τεχνολογίας, σε ένα γνώριμο περιβάλλον από ειδικούς; Και γιατί όχι στο σχολείο τους, σε ένα ασφαλές και δομημένο περιβάλλον, που συνεργάζεται άψογα και με τους γονείς;
Και κάτι τελευταίο για αποφώνηση… Εμείς αξιοποιούμε την τεχνολογία εμπλουτίζοντας την εκπαιδευτική μας διαδικασία με εικόνες, πολυτροπικά κείμενα, πολλαπλές αναπαραστάσεις και διερευνητικές πρακτικές… με στόχο τον πειραματισμό, την ανακαλυπτική διάθεση, την ομαδοσυνεργατική και διαθεματική προσέγγιση … και την κατανόηση. Δεν πρέπει και δεν αφήνουμε τα παιδιά έτσι, χωρίς δεύτερη σκέψη, παθητικούς δέκτες στις «ορέξεις» του οποιουδήποτε τηλεοπτικού προγράμματος, ή και στους αμφιβόλου ποιότητας κατασκευαστές «ψηφιακών παιχνιδιών» … μέσα και έξω από τα εισαγωγικά…
Ας αφήσουμε το μεγάλο έργο υποδομών που γίνεται στην κατεύθυνση αυτή, να αποδείξει του λόγου το αληθές…
[ΒΟ 2014]
*Η φράση ανάγεται στην αρχαιότητα και πρωτοδιατυπώθηκε από τον Κλεόβουλο τον Λίνδιο ως «μέτρον άριστον», που σημαίνει ότι το καλύτερο είναι να αποφεύγουμε τις ακρότητες και να τηρούμε το μέτρο σε κάθε έκφανση του δημοσίου και ιδιωτικού μας βίου. Ωστόσο, στο πέρασμα των αιώνων προστέθηκε το «παν» μπροστά στη φράση και μάλιστα χρησιμοποιήθηκε από λόγιους της Βυζαντινής περιόδου ως «παν μέτρον άριστον». Βέβαια, λέγοντας «παν μέτρον άριστον», δηλαδή «κάθε μέτρο είναι το άριστο», ομολογουμένως προκαλείται νοηματική ασάφεια, σε σημείο που να θεωρείται λανθασμένο. Η σωστή έκφραση, η οποία και αποδίδει το ακριβές νόημα της αποφυγής των άκρων, είναι όντως το «μέτρον άριστον». Επιπλέον στοιχεία για τη φράση: http://psifiakesergasies.wordpress.com/2013/09/28/metron/
Η τεχνολογία στην εκπαίδευση 